Pelikan na żądanie
W poniedziałek nieomal przez cały dzień udzielałam się jako „fotograf akademicki”, co było dość wyczerpujące, toteż – mając świadomość, że następnego dnia czekają mnie dwa zebrania pod rząd – zamarzył mi się poranny reset. A konkretnie, straciłam nerwy na widok kolejnych doniesień o pelikanie na stawach pod Warszawą. Jeszcze gdyby on tu przycupnął przelotem, posiedział
Chlebowy skrytożerca
Korzystając z wiosennego ocieplenia, mąż postanowił rozstawić nasz ogrodowy basen. W pewnej chwili przyszedl do mnie, wyraźnie zaintrygowany i zniesmaczony. – Zuzanno, ktoś nam wrzucił do ogrodu skibki chleba i ogryzione skrzydełko kurczaka! – Naprawdę? – zdziwiłam się. Owszem, przechodzący ulicą ludzie mają brzydki a niezrozumiały zwyczaj pyrgania nam przez ogrodzenie puszek, papierków, folijek, niedopałków, a
Haust wiosennej energii
Wraz z nadejściem wiosny wzmógł się mój ptasiarski niepokój. Trwają przeloty… Zaczyna się okres lęgowy… Na forach miłośników ornitologii pojawiają się coraz to nowe triumfalne posty, okraszone zdjęciami ptaków powracających z zimowej migracji… A w dodatku na Stawach Raszyńskich zabawił na dłuższą chwilę pelikan. Ludzie obserwują ptaki chodząc do pracy, wyglądając z okna – gdy
Wystarczyło trochę pogody…
Nie było nas zaledwie kilka dni, a po powrocie zastaliśmy morelę w pełnym rozkwicie, drobne kwiateczki wychylające się tu i ówdzie z ziemi i kwitnącą forsycję na podwórku – tego się akurat spodziewałam. Tylko patrzeć, jak tulipany powypuszczają pączki. W mig z gleby wychynęły konwalie. Liście bzu rozwijają się w zawrotnym tempie. Widać już pąki
Pobudka
Trzy dni temu, wypuszczając Felicjana do ogródka, dostrzegłam wśród szaroburości intensywną żółtą plamkę. Wyskoczyłam za psem jak na sprężynie i zbiegłam ze schodów tarasowych w samych klapkach, by się upewnić: tak jest! Rozkwitły piękne, żółte krokusy, totalnie szafranowe lampioniki pod szarzejącym przeddeszczowo niebem. Mało mi było, więc rozejrzałam się uważnie… No i proszę! Wśród sztywnych, uschłych
Odwiedziny u sołtysa
– Wiesz, oprócz „Balatonu” niedaleko nas jest też drugie małe jeziorko, które nazywa się Gocławskie – zagajam przedwczoraj do męża w tonie luźnym, konwersacyjnym i zupełnie niewinnym. – I na tym Jeziorku Gocławskim ktoś widział dzisiaj parę nurogęsi. – Ach tak? – Mąż niezbyt dokładnie orientuje się, co takiego mam na myśli, więc przypominam mu
Zaczyna się ruch…
Obserwowałam dziś przed południem kawki, które energicznie rozkuwały dziobami pyzy tłuszczowe zawieszone wciąż jeszcze na moreli, gdy na jednym z dalszych segmentów parkanu dostrzegłam brązowy grzbiecik. Zasłaniały mi go gałązki i nie bardzo mogłam się przyjrzeć, ale założyłam roboczo, że to samica kosa. Ptaszyna wróciła po południu; oczywiście w momencie, gdy ogródek tonął już w
Zaśnieżone przedwiośnie
Już miało być tak pięknie, ale zima przypomniała sobie, że powinna jeszcze trochę się posrożyć; ścięło mrozem, dmuchnęło wiatrem, zawirowało śniegiem. Ptasia drobnica niemal znikła z ogródka. Nas dopadło kolejne przeziębienie. Wszyscy już chcą wiosny, niektórzy chyba nawet wygrażają jej pięściami za niemrawość. Słoneczne dni tylko wzmagają oczekiwanie. A rok temu, a dwa lata temu już
Przeboje i boje
– Zobacz, jaki wielki przyleciał! – woła mój mąż, wpatrzony w kuchenne okno. – Patrz, co on robi! Chyba go stamtąd zrzucę!!… Na sęku, do którego przywiązany jest jeden z naszych karmników, usadowiła się wrona, po czym zaczęła z zaangażowaniem szarpać za sznurek, bujając karmnikiem na wszystkie strony. – Zostaw go – zaśmiewam się. –
Stołówka z gwiazdkami Michelina
Schodzimy z mężem do ogródka, uzupełnić ziarno w karmnikach i słoninę na gałęzi. Wszystkie cztery karmniki opustoszały, choć w różnym tempie: największym powodzeniem cieszył się zrazu ten zawieszony najwyżej. Co przy gorączkowym grzebaniu dziobkami i wybrednym rozrzucaniu osypało się na dół, to zjadły zapobiegliwe gołębie i przedsiębiorcze sikorki. Pewno i mazurki, które też zaczęły nas