Chlebowy skrytożerca

Korzystając z wiosennego ocieplenia, mąż postanowił rozstawić nasz ogrodowy basen. W pewnej chwili przyszedl do mnie, wyraźnie zaintrygowany i zniesmaczony.

– Zuzanno, ktoś nam wrzucił do ogrodu skibki chleba i ogryzione skrzydełko kurczaka!

– Naprawdę? – zdziwiłam się. Owszem, przechodzący ulicą ludzie mają brzydki a niezrozumiały zwyczaj pyrgania nam przez ogrodzenie puszek, papierków, folijek, niedopałków, a nawet stawiania butelek po wódce na podmurówce domu (!), ale żeby ciskali jedzeniem?

– No tak! Kość już była nawet dobrze ogryziona…

– Może ptaki – zawyrokowałam.

Rzecz miała miejsce wczoraj, ale dziś historia wraca bumerangiem.

– Zuzanno, znowu ktoś wrzucił nam chleb! W kałużę, która zrobiła się przy basenie! I Felicjan nie chciał podejść, jak go wołałem – okazało się, że pilnował takiej malutkiej kostki!

– Mówię ci, to ptaki – zapewniam męża. – Krukowate. One są do tego zdolne. Konkretnie podejrzewam wrony. Widziałam kiedyś, jak na ulicy wrona moczyła sobie kawałek chleba w kałuży. Oczywiście one nie powinny jeść chleba, ale o tym nie wiedzą…

Skonstatowaliśmy, że kolejny chlebowy desant musimy w tej kałuży zostawić i przyobserwować, co się stanie. I niedługo poczekaliśmy.

– Chodź, chodź szybko! Jest!! – zakrzyknął z kuchni mąż, który poszedł akurat zrobić herbatę. Zawtórował mu Felicjan, jazgocząc jak na alarm i ślizgając się na podłodze, by dopaść mety w pierwszej kolejności. Rzuciłam się do okna.

…No jasne!

– A nie mówiłam?!! – zatriumfowałam. – I co, nie powiedziałam ci?!!

Wśród ogólnej radości rozstawiliśmy statyw i rozpoczęłam czaty. Mąż nieco wątpił, czy ptaszysko wróci, skoro pojadło, ale ja uzbroiłam się w cierpliwość. Łyk herbaty – zerk do ogródka. Dwa łyki herbaty – zerk do ogródka… Żeby się nie zanudzić, sięgnęłam do lodówki po nasze domowe jogurty, by nakroić do nich owoców, wsypać orzechów, wkropić octu balsamicznego i miodu, które to czynności przeplatałam kolejnymi zerknięciami.

I cóż… Jak się okazało, nie tylko my poczuliśmy popołudniowy głód!