Cały rok w jeden dzień – czyli Marek Pióro i „Kalendarz ptaków” w Warszawie
Wczoraj w gościnnej księgarni Wydawnictwa Czarne odbyła się prezentacja nowej skrzydlatej książki, jaka wykluła się na naszym czytelniczym rynku. To Kalendarz ptaków Marka Pióry, wydany nakładem Paśnego Buriata Piotra Brysacza. Marek Pióro jest autorem popularnego i cenionego ptasiarskiego bloga Plamka Mazurka, na którego łamach już od lat snuje opowieści o ptasich zwyczajach, ptakach w kulturze, przygodach
Jak odpychamy od siebie świat
Z racji okołozawodowych mój mąż interesuje się lotnictwem; ostatnio – trochę z ciekawości, a nieco dla hecy – obejrzeliśmy kilka krótkich filmików o luksusowych samolotach obsługujących loty długodystansowe. Ba; luksusowych to mało powiedziane! To były latające hotele, latające pałace wręcz. W niektórych pasażer miał do dyspozycji TRZY pomieszczenia tylko dla siebie, włączając superwygodną sypialnię i…
Odwiedziny góry u Mahometa
Ranek. Jeszcze nie zdążyłam na dobre ubrać się, nie mówiąc o oprzytomnieniu i założeniu okularów, gdy mąż przybiega z drugiego końca mieszkania. – Szybko, chodź! – Co się stało? – Dzięcioł jest w ogródku! Taki duży, czarno-brązowy! – …Niemożliwe!?… Dasz mi okulary? – Aparat! – Ale ja nie wiem, gdzie jest aparat… A lornetka? Gdzie
Znasz-li ten park, gdzie ptasia młodzież dojrzewa?
Mam wielki sentyment do Parku Skaryszewskiego. To właśnie tutaj miały miejsce oba nasze wesela: jedno w zimie, przy trzaskającym kominku, drugie późną wiosną, przy drzwiach otwartych kusząco na restauracyjny ogródek – i dalej, na rozległy, tętniący zielenią park. Położony jest stosunkowo niedaleko od nas, a na dodatek mijam go zawsze, gdy jadę do pracy. Tutaj
Niespodzianka sprzed dwudziestu lat
Czasem odszukuję dzienniki z dawnych moich podróży i czytamy je z mężem: ja odkrywam dawną siebie, przypominam sobie niegdysiejsze dzieje, a mąż poznaje mnie w innym świetle, śledząc moje trasy i refleksje. Obydwoje mamy z tego dużo frajdy. Ostatnio odgrzebałam stary zielony zeszyt, który spontanicznie kupiłyśmy z moją znajomą pierwszego dnia naszej podróży do Tajlandii, by
Czasami nie można już nic zrobić…
– Zuzanno, szybko! Wrony chciały zadziobać podlota! Wyskakuję z łóżka, półprzytomna, dopiero zbudzona; dociera do mnie, że mąż – który był na spacerze z psem – stawia na podłodze jakieś pudełko. Zakładam okulary i w półmroku zaglądam do środka: na dnie leży bezwładnie mały ptak i co chwila poskrzekuje. Co robić? Podnoszę, oglądam. Ran nie
„Zadziwiający świat ptaków” – recenzja
Wydawnictwo Feeria (dział Science) przysłało mi do recenzji książkę Jima Robbinsa Zadziwiający świat ptaków. Nie ukrywam, że poczułam się zaszczycona faktem, iż wydawcy pragną poznać właśnie moją opinię o tej świeżej publikacji, toteż postaram się podejść do sprawy z tym większą rzetelnością. Ocena ogólna Najpierw „krytyka zewnętrzna”, jak by to powiedzieli historycy – a w
Pelikan na żądanie
W poniedziałek nieomal przez cały dzień udzielałam się jako „fotograf akademicki”, co było dość wyczerpujące, toteż – mając świadomość, że następnego dnia czekają mnie dwa zebrania pod rząd – zamarzył mi się poranny reset. A konkretnie, straciłam nerwy na widok kolejnych doniesień o pelikanie na stawach pod Warszawą. Jeszcze gdyby on tu przycupnął przelotem, posiedział
Chlebowy skrytożerca
Korzystając z wiosennego ocieplenia, mąż postanowił rozstawić nasz ogrodowy basen. W pewnej chwili przyszedl do mnie, wyraźnie zaintrygowany i zniesmaczony. – Zuzanno, ktoś nam wrzucił do ogrodu skibki chleba i ogryzione skrzydełko kurczaka! – Naprawdę? – zdziwiłam się. Owszem, przechodzący ulicą ludzie mają brzydki a niezrozumiały zwyczaj pyrgania nam przez ogrodzenie puszek, papierków, folijek, niedopałków, a