Znasz-li ten park, gdzie ptasia młodzież dojrzewa?
Mam wielki sentyment do Parku Skaryszewskiego. To właśnie tutaj miały miejsce oba nasze wesela: jedno w zimie, przy trzaskającym kominku, drugie późną wiosną, przy drzwiach otwartych kusząco na restauracyjny ogródek – i dalej, na rozległy, tętniący zielenią park. Położony jest stosunkowo niedaleko od nas, a na dodatek mijam go zawsze, gdy jadę do pracy. Tutaj
Niespodzianka sprzed dwudziestu lat
Czasem odszukuję dzienniki z dawnych moich podróży i czytamy je z mężem: ja odkrywam dawną siebie, przypominam sobie niegdysiejsze dzieje, a mąż poznaje mnie w innym świetle, śledząc moje trasy i refleksje. Obydwoje mamy z tego dużo frajdy. Ostatnio odgrzebałam stary zielony zeszyt, który spontanicznie kupiłyśmy z moją znajomą pierwszego dnia naszej podróży do Tajlandii, by
Czasami nie można już nic zrobić…
– Zuzanno, szybko! Wrony chciały zadziobać podlota! Wyskakuję z łóżka, półprzytomna, dopiero zbudzona; dociera do mnie, że mąż – który był na spacerze z psem – stawia na podłodze jakieś pudełko. Zakładam okulary i w półmroku zaglądam do środka: na dnie leży bezwładnie mały ptak i co chwila poskrzekuje. Co robić? Podnoszę, oglądam. Ran nie
„Zadziwiający świat ptaków” – recenzja
Wydawnictwo Feeria (dział Science) przysłało mi do recenzji książkę Jima Robbinsa Zadziwiający świat ptaków. Nie ukrywam, że poczułam się zaszczycona faktem, iż wydawcy pragną poznać właśnie moją opinię o tej świeżej publikacji, toteż postaram się podejść do sprawy z tym większą rzetelnością. Ocena ogólna Najpierw „krytyka zewnętrzna”, jak by to powiedzieli historycy – a w
Pelikan na żądanie
W poniedziałek nieomal przez cały dzień udzielałam się jako „fotograf akademicki”, co było dość wyczerpujące, toteż – mając świadomość, że następnego dnia czekają mnie dwa zebrania pod rząd – zamarzył mi się poranny reset. A konkretnie, straciłam nerwy na widok kolejnych doniesień o pelikanie na stawach pod Warszawą. Jeszcze gdyby on tu przycupnął przelotem, posiedział
Chlebowy skrytożerca
Korzystając z wiosennego ocieplenia, mąż postanowił rozstawić nasz ogrodowy basen. W pewnej chwili przyszedl do mnie, wyraźnie zaintrygowany i zniesmaczony. – Zuzanno, ktoś nam wrzucił do ogrodu skibki chleba i ogryzione skrzydełko kurczaka! – Naprawdę? – zdziwiłam się. Owszem, przechodzący ulicą ludzie mają brzydki a niezrozumiały zwyczaj pyrgania nam przez ogrodzenie puszek, papierków, folijek, niedopałków, a
Haust wiosennej energii
Wraz z nadejściem wiosny wzmógł się mój ptasiarski niepokój. Trwają przeloty… Zaczyna się okres lęgowy… Na forach miłośników ornitologii pojawiają się coraz to nowe triumfalne posty, okraszone zdjęciami ptaków powracających z zimowej migracji… A w dodatku na Stawach Raszyńskich zabawił na dłuższą chwilę pelikan. Ludzie obserwują ptaki chodząc do pracy, wyglądając z okna – gdy
Wystarczyło trochę pogody…
Nie było nas zaledwie kilka dni, a po powrocie zastaliśmy morelę w pełnym rozkwicie, drobne kwiateczki wychylające się tu i ówdzie z ziemi i kwitnącą forsycję na podwórku – tego się akurat spodziewałam. Tylko patrzeć, jak tulipany powypuszczają pączki. W mig z gleby wychynęły konwalie. Liście bzu rozwijają się w zawrotnym tempie. Widać już pąki
Pobudka
Trzy dni temu, wypuszczając Felicjana do ogródka, dostrzegłam wśród szaroburości intensywną żółtą plamkę. Wyskoczyłam za psem jak na sprężynie i zbiegłam ze schodów tarasowych w samych klapkach, by się upewnić: tak jest! Rozkwitły piękne, żółte krokusy, totalnie szafranowe lampioniki pod szarzejącym przeddeszczowo niebem. Mało mi było, więc rozejrzałam się uważnie… No i proszę! Wśród sztywnych, uschłych